πηγή εικόνας
Από την κοιλιά της μάνας της η Ισμήνη αγαπούσε την μουσική.
Είναι μερικά πράγματα στην ζωή που έρχονται από μόνα τους λες και είναι γραμμένο να γίνουν έτσι.
Ακούμπησε το βιολί της στην καρέκλα δίπλα της και εκείνη κουρασμένη ευχάριστα. κάθισε επάνω στην κουπαστή της βεράντας της ..ακουμπώντας το κεφάλι στα γόνατα της.
Η βίλας της που βρισκόταν σε μια από τις ακριβότερες περιοχές του Παρισιού κοντά στις όχθες του Σηκουάνα είχε μια καταπληκτική θέα..που αυτή την βραδιά την έλουζε μια ολόγιομη πανσέληνος και έκανε το τοπίο να μοιάζει μαγευτικό.
Ακόμα αντηχούσαν στα αυτιά της τα παραπεταμένα χειροκροτήματα του κοινού από την κατάμεστη αίθουσα του μεγαλύτερου θεάτρου του Παρισιού.
Οι σκέψεις της την πήγαν πολλά χρόνια πίσω.
Μικρή ήταν και ίσα που θυμόταν τον εαυτό της
να της λέει η μητέρα της..πως όταν ήταν έγκυος, ήταν πολύ ανήσυχο μωρό και όλο την κλωτσούσε...
Μόλις όμως έβαζε η μητέρα της μουσική στο ραδιόφωνο εκείνη ηρεμούσε αμέσως.
Χαμογελούσε στην σκέψη αυτή όποτε την θυμόταν.
Ο πατέρας της έλεγε...να δεις που αυτό το παιδί όταν γεννηθεί, μια μέρα θα γίνει μεγάλη μουσικός.
Θυμάται ακόμη το πρώτο της παιχνίδι που ήταν ένα μικρό πιανάκι και τον πατέρα της να την κοιτάζει περήφανος όταν τα μικρά της δαχτυλάκια ακούμπησαν επάνω πλήκτρα.
Όταν έγινε 10 χρονών η μικρή Ισμήνη ήταν ένα παιδί θαύμα.
Το μικρο πιανακι είχε αντικατασταθεί με το βιολί που ήταν αυτό που αγαπούσε πραγματικά η Ισμήνη.
Ήδη είχε πάρει το πρώτο της βραβείο από την μουσική ακαδημία Αθηνών παμψηφεί,για την πρώτη της σύνθεση.
Από εδώ και πέρα μεγαλώνοντας αγαπούσε όλο και περισσότερο τον ήχο του βιολιού.
Οι μουσικές σπουδές της με την συμπαράσταση των γονιών της και προπαντός του πατέρα της..τελείωσαν με άριστα και με πολλούς επαίνους για την νεαρή συνθέτρια του βιολιού!!
Η φήμη της άρχισε να απλώνεται και την καλούσαν να δώσει συναυλίες παντού.
Άρχισαν να την ζητούν να παίξει με το μαγικό βιολί της τα μεγαλύτερα θέατρα και οι μουσικές σκηνές του κόσμου!!
Πριν λίγα χρόνια είχε αγοράσει αυτή την βίλα στο Παρίσι... έμενε εκεί όταν μπορούσε να ξεκλέβει λίγες ώρες για τον εαυτό της.
Η Ελλάδα η αγαπημένη της πατρίδα...ήταν εκείνη που γύριζε πάντα για να δει τους γονείς της να πάρει ανάσα από το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού της!!
Ο πόνος από την ξαφνική απώλεια του πατέρα της πέρασε μέσα από το δοξάρι της και μετουσιώθηκε σε θλίψη και δύναμη.
Οι μουσικές συνθέσεις της που τις αφιέρωνε όλες σε εκείνον, είχαν γίνει παγκόσμια γνωστές για το συναίσθημα που άφηναν σε όποιον τις άκουγε!!
Ηξερε ότι θα ήταν περήφανος όπως πάντα για εκείνη και θα χαιρόταν που συνέχιζε το όνειρο της και το δικό του ..και αυτό της έδινε δύναμη να προχωρήσει.
Όπου έδινε τις συναυλίες της σε όλα τα μέρη του κόσμου...σαγήνευε το κοινό της που συγκλονιζόταν από το μαγικό παίξιμο του βιολιού της, και ξεσπούσε σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα και πολλά μπράβο.
Όλα τα μέσα..μαζικής επικοινωνίας και τα παγκόσμια περιοδικά μιλούσαν για την Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με το θλιμμένο βιολί!!!
Και εκείνη ήξερε ότι αυτό το χρωστούσε σε εκείνον..!!
Αχ πατέρα πόσο προφητικά ήταν τα λόγια σου να ήξερες!!!
Αγαπημένη μου παρεούλα αυτή ήταν η δική μου ιστορία και η συμμετοχή μου στο παιχνίδι της Μαίρης και την γήινη ματιά της..
φωτο-συγγραφική σκυτάλη.#1
και με αφορμή την όμορφη εικόνα που είχε για μένα η Αννα .
Την ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί η εικόνα αυτή έλεγε από μόνη της την ιστορία της!!
Την εικόνα που επιλέγω για την Χριστίνα που είναι η επόμενη στην σειρά ..είναι αυτή...
πηγή εικόνας
Το ξέρω Χριστινάκι μου ότι θα με μαλώσεις και θα πεις...αμάν βρε Ρούλα τι εικόνα είναι αυτή;
..αλλά σαν ονειροπαρμένο..που είμαι μου άρεσε ο τίτλος του γαλαξία σου..!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα όλοι..
Να περνάτε καλά και να μην ξεχνάτε πως τίποτε δεν είναι δεδομένο.. γι αυτό να χαμογελάτε και να λέτε ευχαριστώ ..γιατί ξημέρωσε άλλη μια μέρα !!
Υ.Γ.Λόγο απώλειας χρόνου την εβδομάδα που μας πέρασε..σας ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά και απάντησα ομαδικώς σε όλους σας με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας τα όμορφα σχόλια σας και τον χρόνο σας!!!
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε..!!
Από την κοιλιά της μάνας της η Ισμήνη αγαπούσε την μουσική.
Είναι μερικά πράγματα στην ζωή που έρχονται από μόνα τους λες και είναι γραμμένο να γίνουν έτσι.
Ακούμπησε το βιολί της στην καρέκλα δίπλα της και εκείνη κουρασμένη ευχάριστα. κάθισε επάνω στην κουπαστή της βεράντας της ..ακουμπώντας το κεφάλι στα γόνατα της.
Η βίλας της που βρισκόταν σε μια από τις ακριβότερες περιοχές του Παρισιού κοντά στις όχθες του Σηκουάνα είχε μια καταπληκτική θέα..που αυτή την βραδιά την έλουζε μια ολόγιομη πανσέληνος και έκανε το τοπίο να μοιάζει μαγευτικό.
Ακόμα αντηχούσαν στα αυτιά της τα παραπεταμένα χειροκροτήματα του κοινού από την κατάμεστη αίθουσα του μεγαλύτερου θεάτρου του Παρισιού.
Οι σκέψεις της την πήγαν πολλά χρόνια πίσω.
Μικρή ήταν και ίσα που θυμόταν τον εαυτό της
να της λέει η μητέρα της..πως όταν ήταν έγκυος, ήταν πολύ ανήσυχο μωρό και όλο την κλωτσούσε...
Μόλις όμως έβαζε η μητέρα της μουσική στο ραδιόφωνο εκείνη ηρεμούσε αμέσως.
Χαμογελούσε στην σκέψη αυτή όποτε την θυμόταν.
Ο πατέρας της έλεγε...να δεις που αυτό το παιδί όταν γεννηθεί, μια μέρα θα γίνει μεγάλη μουσικός.
Θυμάται ακόμη το πρώτο της παιχνίδι που ήταν ένα μικρό πιανάκι και τον πατέρα της να την κοιτάζει περήφανος όταν τα μικρά της δαχτυλάκια ακούμπησαν επάνω πλήκτρα.
Όταν έγινε 10 χρονών η μικρή Ισμήνη ήταν ένα παιδί θαύμα.
Το μικρο πιανακι είχε αντικατασταθεί με το βιολί που ήταν αυτό που αγαπούσε πραγματικά η Ισμήνη.
Ήδη είχε πάρει το πρώτο της βραβείο από την μουσική ακαδημία Αθηνών παμψηφεί,για την πρώτη της σύνθεση.
Από εδώ και πέρα μεγαλώνοντας αγαπούσε όλο και περισσότερο τον ήχο του βιολιού.
Οι μουσικές σπουδές της με την συμπαράσταση των γονιών της και προπαντός του πατέρα της..τελείωσαν με άριστα και με πολλούς επαίνους για την νεαρή συνθέτρια του βιολιού!!
Η φήμη της άρχισε να απλώνεται και την καλούσαν να δώσει συναυλίες παντού.
Άρχισαν να την ζητούν να παίξει με το μαγικό βιολί της τα μεγαλύτερα θέατρα και οι μουσικές σκηνές του κόσμου!!
Πριν λίγα χρόνια είχε αγοράσει αυτή την βίλα στο Παρίσι... έμενε εκεί όταν μπορούσε να ξεκλέβει λίγες ώρες για τον εαυτό της.
Η Ελλάδα η αγαπημένη της πατρίδα...ήταν εκείνη που γύριζε πάντα για να δει τους γονείς της να πάρει ανάσα από το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού της!!
Ο πόνος από την ξαφνική απώλεια του πατέρα της πέρασε μέσα από το δοξάρι της και μετουσιώθηκε σε θλίψη και δύναμη.
Οι μουσικές συνθέσεις της που τις αφιέρωνε όλες σε εκείνον, είχαν γίνει παγκόσμια γνωστές για το συναίσθημα που άφηναν σε όποιον τις άκουγε!!
Ηξερε ότι θα ήταν περήφανος όπως πάντα για εκείνη και θα χαιρόταν που συνέχιζε το όνειρο της και το δικό του ..και αυτό της έδινε δύναμη να προχωρήσει.
Όπου έδινε τις συναυλίες της σε όλα τα μέρη του κόσμου...σαγήνευε το κοινό της που συγκλονιζόταν από το μαγικό παίξιμο του βιολιού της, και ξεσπούσε σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα και πολλά μπράβο.
Όλα τα μέσα..μαζικής επικοινωνίας και τα παγκόσμια περιοδικά μιλούσαν για την Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με το θλιμμένο βιολί!!!
Και εκείνη ήξερε ότι αυτό το χρωστούσε σε εκείνον..!!
Αχ πατέρα πόσο προφητικά ήταν τα λόγια σου να ήξερες!!!
Αγαπημένη μου παρεούλα αυτή ήταν η δική μου ιστορία και η συμμετοχή μου στο παιχνίδι της Μαίρης και την γήινη ματιά της..
φωτο-συγγραφική σκυτάλη.#1
Την ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί η εικόνα αυτή έλεγε από μόνη της την ιστορία της!!
Την εικόνα που επιλέγω για την Χριστίνα που είναι η επόμενη στην σειρά ..είναι αυτή...
πηγή εικόνας
Το ξέρω Χριστινάκι μου ότι θα με μαλώσεις και θα πεις...αμάν βρε Ρούλα τι εικόνα είναι αυτή;
..αλλά σαν ονειροπαρμένο..που είμαι μου άρεσε ο τίτλος του γαλαξία σου..!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα όλοι..
Να περνάτε καλά και να μην ξεχνάτε πως τίποτε δεν είναι δεδομένο.. γι αυτό να χαμογελάτε και να λέτε ευχαριστώ ..γιατί ξημέρωσε άλλη μια μέρα !!
Υ.Γ.Λόγο απώλειας χρόνου την εβδομάδα που μας πέρασε..σας ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά και απάντησα ομαδικώς σε όλους σας με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας τα όμορφα σχόλια σας και τον χρόνο σας!!!
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε..!!